Monika Opalińska, profesor uczelni dr hab. w Instytucie Anglistyki na Wydziale Neofilologii Uniwersytetu Warszawskiego; językoznawca i historyk języka. Jej zainteresowania naukowe obejmują fonologię historyczną języków germańskich, metrykę, historię języka i literatury angielskiej, studia nad rękopisami staro- i średnioangielskimi.
Zajmuje się edycją i przekładem poezji staroangielskiej na język polski (Sen o Krzyżu. Staroangielski poemat mistyczny, WUW 2007, 2013, drugie wyd.; Pieśni Szarej Godziny. Elegie staroangielskie z Kodeksu z Exeter, WUW 2014). Jest autorką monografii To the Rhythm of Poetry. A Study of Late Old English Metrical Prayers (WUW 2014), poświęconej metryce modlitw aliteracyjnych i ich rękopiśmiennym źródłom z przełomu X i XI wieku. Od kilku lat pracuje nad wersyfikowanymi przekładami i parafrazami Pater noster w języku staro- i średnioangielskim, dokumentując i analizując zachowane przekazy rękopiśmienne (m.in. ‘The canon and variants – boundaries and internal variation in the corpus of Middle English Pater noster versifications’. In: J. A. Lapin and S. Pink (eds.). Dark Archives: Voyages into the Medieval Unread and Unreadable, Vol. I. Graphosphere – Medium Aevum Monographs. The Society for the Study of Medieval Languages and Literature. Oxford, Dark Archives; Przekłady i parafrazy Pater noster).
Od 2021 r. jest zaangażowana w projekt poświęcony rekonstrukcji XI-wiecznego psałterza z Anglii (tzw. N-Psalter) oraz analizie kart rękopiśmiennych zachowanych we fragmentach: Analiza fragmentów psałterza). Projekt – prowadzony we współpracy ze specjalistami z różnych dziedzin nauki – łączy tradycyjne metody filologiczne z nowoczesną metodologią badań fizycznych i chemicznych stosowaną w analizie zabytków rękopiśmiennych.