Biblioteka Uniwersytecka w Warszawie od 2022 roku promuje w kwietniu, miesiącu nauki obywatelskiej, ideę crowdsourcingu – zaangażowania wiedzy i czasu osób ochotniczo dostarczających danych jednostkom uprawiającym czy wspierającym naukę. Ten sposób kolektywnej pracy naukowej bywa wykorzystywany także w badaniach nad rękopisami. Najczęściej przybiera to postać sporządzania przez wolontariuszy i wolontariuszki transkrypcji fragmentów rękopisów. Mimo rozwoju programów do automatycznej transkrypcji jak Transkribus, przynajmniej na razie ludzkie spojrzenie ciągle bywa jeszcze przydatne. W kwietniu 2022 roku przy okazji opracowywania sztambucha Filipa Jakoba Eberta (Philippus Jacobus Ebert Varsoviensis) pracownik Gabinetu Rękopisów Łukasz Ratajczak – przy wsparciu Oddziału Promocji BUW zdecydował się poprosić użytkowników […]
29 września 2023 roku w Krakowie odbył się uroczysty ponowny pogrzeb profesora Aleksandra Brücknera i jego żony Emmy. Szczątki wielkiego filologa i historyka, odkrywcy Kazań Świętokrzyskich, zostały przeniesione z Berlina. Patronat nad tym wydarzeniem objął rząd RP. O okolicznościach pogrzebu oraz o postaci wielkiego humanisty i badacza rozmawiamy z profesorem Igorem Kąkolewskim, historykiem i dyrektorem Centrum Badań Historycznych PAN w Berlinie.
Na początek, czy mogłaby Pani przybliżyć naszym czytelnikom i czytelniczkom, na czym polega znaczenie rękopisów dla artystki wykonującej muzykę średniowieczną? Zajmowanie się średniowieczem w sensie wykonawczym jest ogromną podróżą, ponieważ repertuar muzyczny jest olbrzymi, niemal niepoliczalny. Przecież wiele utworów ma liczne wersje bądź zachowało się w formie szczątkowej. Chronologicznie rzecz biorąc, zajmuję się okresem między IX a XIV/XV wiekiem, najbardziej zaś koncentruję się na muzyce z wieków XII i XIII. Od ponad stu lat istnieją rozmaite edycje repertuarów średniowiecznych, na przykład całych rękopisów, czy utworów w danym stylu. Nawet jeżeli mamy kilka edycji tego samego źródła, są to edycje, które […]
W 2019 roku, podczas pobytu na konferencji bengalistycznej w Paryżu, miałem okazję uczestniczyć w krótkich warsztatach dla specjalistów specjalizujących się w czytaniu tekstów średniobengalskich (czyli tych tworzonych do końca XVIII wieku na terenie Bengalu) w szczególności tych, którzy chcą i lubią pracować na tekście w postaci rękopisu. Odbyły się one w pięknych salach Bibliothèque nationale de France, instytucji znanej chyba każdemu badaczowi zajmującemu się rękopisami. Spośród czterdziestu pięciu tysięcy zgromadzonych tam dzieł, tylko znikomą część z nich ułożono w języku bengalskim. W porównaniu do rękopisów arabskich (ponad 7000), chińskich (3700), tybetańskich (3100), perskich (2600), tureckich (2000), czy sanskryckich (ponad 1000), […]