Historyja barzo cudna o stworzeniu nieba i ziemie. Język, styl i budowa apokryfu w perspektywie źródłowej
Historyja barzo cudna o stworzeniu nieba i ziemie autorstwa Krzysztofa Pussmana to staropolski apokryf z połowy XVI wieku. Jest on kompilacją łacińskiego niekanonicznego De creatione Adae et formatione Evae ex costa eius… (późnośredniowiecznej redakcji tekstu pt. Vita Adae et Evae) z fragmentami biblijnymi: Księgi Rodzaju i Księgi Psalmów. Jest to jeden z dwóch zachowanych apokryfów Starego Testamentu. W swoim wystąpieniu pokażę przede wszystkim, w jaki sposób Krzysztof Pussman pracował z łacińskimi źródłami. Przedstawię, jak decyzje translatorskie wpłynęły na język tekstu, jakie elementy tłumacz z różnych względów dodawał, a jakie pomijał. Jakie elementy tekstu są wyraźnymi dominantami stylistycznymi, a także jak potrzeba (a może konieczność) skompilowania źródła niekanonicznego z kanonicznymi wpłynęła na budowę tekstu. Na wybranych przykładach postaram się pokazać, co prawdopodobnie jedyna zachowana praca Pussmana mówi nam o swoim autorze. Pokazane i przeprowadzone analizy pozwolą postawić wnioski dotyczące języka i stylu utworu, a także jego relacji do źródeł.